torby dla MJS

mam chwilę spokoju, bo rodzina wybyła do centrum handlowego, po porannych sprzątaniowych kłótniach trochę czasu w samotności będzie balsamem dla moich nerwów. Jeszcze nie wyszli, dżizas zaraz zwariuję, gdzie jest dziecka czapka?, tam gdzie zawsze królu spostrzegawczości, nie ma!!! no gdzie jest?, jak już podniosłam zad z przed kompa okazało się, że jest tam gdzie zawsze. Brak mi słów.

Na rozruszanie skostniałych mięśni, bo jedyny wysiłek fizyczny jaki stosuję ostatnio to obgryzanie paznokci, mjuzik, jak się nie ma siły na pląsy, to chociaż potupać stopami można. Ale nie koniecznie, ja nie pląsam ani nie tupię, tylko stukam w klawiaturen.

No tak, nie cała rodzina wybyła, cuda się nie zdarzają, zdążyli się pokłócić w garażu i S został w domu. Może jednak gdzieś wyjdzie jak nie będę o tym głośno myśleć.

Kolejność wklejonych zdjęć nie jest taka jak miała być. Ludzie, ja nie mam do tego siły, ciągle zapominam, że te które zaznaczam na początku będą na końcu, czyli analogicznie, ostatnie będą pierwszymi , jak to ktoś już kiedyś ujął. Nevermind. A przesunięcie zdjęć w tym maciupeńkim okienku przekracza moje możliwości czasowo-cierpliwościowe, bo niestety szybko się denerwuję, bluzgam wewnętrznie i nie tylko. Więc pozostaniemy przy takiej kolejności jak nam blogger zaserwował

Torba większa ma w środku kieszonkę na suwak. Uszyta jest z nieśmiertelnego worka lnianego (one się jakoś same rozmnażają, jak już mam wrażenie, że pocięłam ostatni, gdzieś w bałaganie zauważam rąbek czegoś znajomego i tadam - woreczek), obrusika w kwiatki i we wnętrznościach ma zasłonkę toże w kwiatki z bardzo porządnego angielskiego materiału, która to wisiała w moim panieńskim pokoju i nienawidziłam jej szczerze. Wtedy wolałam inną kolorystykę, na stare lata trochę złagodniałam i nie uważam jej za skrajne paskudztwo.

Torebka numero dos, powinnam powiedzieć raczej torebeczka, uszyta z samiwiecieczego, w środku jakiś błękit, a na klapce aplikacja ptasia. Ptaszek miał być w żywych kolorach, ale doczytałam to dopiero po przyszyciu chłopaka i ma kolory raczej martwe oops. Na szczęście MJS powiedziała, że jest ok. ufff. Nawet big ufff.

Modelka i jej zad niestety ja. Nikt nie chce pozować z torebkami, nawet F już się buntuje. W sumie starego może bym jakoś namówiła (dziki seks, kratka browca, posprzątam w kuwetach i wyjdę z psem wieczorem, jest wiele możliwości), ale on w przy sobocie ma na sobie mało atrakcyjne odzienie, na blogach które przeglądam zdjęcia zawsze dopracowane, a u mnie jakiś dziad w opadającym dresie? Niedoczekanie. Pamiętajcie, jeżeli ujrzycie u mnie na blogu kogoś w dresie, to znak, że coś się dzieje.
Coś bym przekąsiła, ale co można przekąsić na szybko, bez gotowania, jest smaczne, pożywne i poprawia humor?

No jasne - czekolada gorzka z Lidla :D

Najgorsze że nie mam ochoty na słodkie (what?) a i humor mi dopisuje, no trudno jakoś się zmuszę ;)

woda sodowa

Czy do czytania dobrze jest słuchać muzyki? Do pisania jak najbardziej

Woda sodowa do głowy mi jeszcze nie uderzyła, ale po raz pierwszy ktoś o mnie napisał, to ogromnie miłe jest

Czuję jakieś bąbelkowanie w okolicach mózgu, chyba mam zadatki na gwiazdę :D

dla chętnych link http://ulicaekologiczna.pl/design/szycie-jest-piekne/ polecam, nie tylko o mnie jest, jakby ktoś nie był moim fanem (są tacy? ;) )
Szyciowo dzisiaj torba na laptop. Dżinsowa, prawie 2 pary spodni Agi na nią poszły, wygląda może i nieźle, ale szczerze nie jestem zadowolona. Jakoś mi się ciężko szyło, tak bez przekonania. Modelka bez głowy i połowy nóg to ja. W sumie może jakiś doświadczony fotoszoper mógłby dokleić to i owo, nawet upiększone, ale tak jest bardziej tajemniczo, nieprawdaż?
A na ostatnim fotosiku już nie torba, tylko piłeczki. Na wykorzystanie resztek walających się po pokoju, brak weny i prezenty jak znalazł.
A na sam koniec anegdota sytuacyjna, niezamierzona, która weszła na stałe do naszego słownika.

W szkole u Fra dzieci miały przynieść potrawy na klasową wigilię, wybierali co kto przyniesie, padło hasło ryba po grecku. Fra błysnął, że jego mama (czyli sami wiecie kto) robi rybę po grecku bez ryby, miał właśnie dodać, że zamiast ryby jest ...., ale w międzyczasie kolega wykrzyknął zaskoczony: talerz po grecku????????

moje pierwsze sowy

Nigdy nie uważałam sów za atrakcyjne, nie podejrzewałam że można je lubić :)

Ale dostałam zlecenie na te ptakony i uszyłam, najpierw tą z kieszonką w kratkę, niestety Z zobaczył i się zakochał. Chwycił i sowa jest jego, chodzi z nią wszędzie, śpi z nią, wszystkie inne przytulanki poszły w odstawkę. I od razu rozpoznał co to jest, bo miałam obawy że sowa jest za mało sowia i wygląda jak jakiś niezidentyfikowany przybysz z obcej planety.

Cóż było robić, zostawiłam dziecku prototyp i uszyłam kolejne :)

Co prawda ta w swetrze w paski nie do końca się udała i jeszcze bezczelnie się wepchnęła na plan fotograficzny ;)

Sowia familia total recycling

body - resztki sukienki ciążowej z lat '90

oczy - czapka św mikołaja w rozsypce

nos i gałki - resztki niezawodnej filcowej kurtki

skrzydła - sfilcowany samodzielnie golf damski (i tak był przyciasny)

kieszonka kratkowa - koszula dziecięco-młodzieżowa fragmenty wybrane

kieszonka zielona - resztka rękawa bluzy z której były kocie matki szyte

taaa, u nas to nic się nie zmarnuje :)

W poniedziałek będąc w mieście powiatowym z progeniturą w komplecie, wdepnęłam do saloniku odzieży używanej w likwidacji, wszystko po 1zł. Przy wtórze piekielnych wrzasków najmłodszego aniołka udało mi się wygrzebać fajną granatowa narzutę z grubej bawełny i kupon białego (powiedzmy) materiału. Zapłaciłam 2 zł. To lubię :)

A wczoraj przyszaleliśmy materiałowo z Ziemniacznikiem. Udało mi się trochę pooglądać, jakoż, że najpierw zapchałam dziecko bułką z biedry, a potem wygrzebałam piękną poszewkę w gęby świń, która go zahipnotyzowała na 7 min. Bułeczka w trakcie zwiedzania sklepu wypadła chłopcu z ręki wprost na nie pierwszej czystości podłogę. Odłamałam najbardziej zaświnione fragmenty, schowałam do kieszeni i dalej do systematycznego przerzucania wieszaków. Za jakiś czas ocknęłam się, patrzę i oczom nie wierzę, chłopak znów coś mieli, podstępnie wyciągnął z mojej kieszeni te zabłocone resztki. Smacznego :D

little chef

Kochany pamiętniczku nie zapomniałam o tobie i mam ogromne wyrzuty sumienia że cię nie prowadzę na bieżąco, ale nawet nie postanawiam poprawy bo i tak wiem, że obietnicy nie dotrzymam.

Dla chętnych muzyka

Ci którzy słuchają mogą czytać dalej, pozostali nie powinni, skoro się nie znają na muzie to i reszta ich nie zainteresuje ;) żartuję, oczywiście, że żartuję, wszystkich zapraszam

Dzisiaj dzięki mamie N, która udostępniła mi zdjęcie swojego synka mogę się pochwalić strojem kucharskim. Z czego jest uszyty? A to dopiero zagadka :D, z prześcieradła, no jasne!

Udało mi naprawić ten złom do szycia, to znaczy zlokalizowałam usterkę i poprosiłam o pomoc P. Działa, mogę szyć dalej, bo przez ostatnie dni zajmowałam się zupełnie inna rękodzielniczą działalnością (nic sprośnego), zdjęcia potem, jak nie zapomnę, bo jak wszystkim wiadomo to nie jest moja mocna strona.

Jak również chodzenie w kozakach po śniegu (nasypuję sobie śniegu do środka), wieszanie prania (mam suszarkę wiszącą na klozetem i zawsze mi jakaś skarpeta lub gacie do tegoż wpadną, no wiem, że zamknięcie klapy rozwiązuje sprawę), zapalanie papierosa od gazu w kuchence (darmowa depilacja brwi i rzęs i nawet grzywki), i długo by jeszcze wymieniać :)

zupełnie nowy rok

na wstępie - mikołaj maszyny nie przyniósł, na jogę poszłam w welurowych gaciach spiętych agrafką, na szczęście było mało ćwiczących i umieściłam się na uboczu

dzisiaj rano ogoliłam nogi coby jutro pozbyć się niepotrzebnych ubraniowych dylematów :)

muza, żeby nie było, że wklejam tylko to czego słucha S, to dzisiaj dla odmiany ulubiony zespół Fra. bywają dni, że od rana do wieczora tego słuchamy. F zbiera kasę na lirę korbową i zapuszcza włosy do pasa :)

fajne co nie?

szyć szyję, ale zdjęć nie porobiłam, to wkleję pięknego kota, nie jest co prawda moim dziełem, ale pozostała dwójka na zdjęciu konsumująca obiad już tak
umieszczanie zdjęć to nie jest mój konik, albo ten bloger taki oporny pod tym względem, albo ja czegoś nie kumam, może ze zmęczenia, no bo jak tu w nocy odpocząć. Niby dziecka już nie karmię, ale mam lekki sen, który przerywany jest przedziwnymi hałasami np. płacz i wołanie dziecka (to akurat normalne), pierdzenie psa (może nie zbyt głośne, ale fetor obudziłby chyba każdego, ma chłopak gastryczne problemy na starość), cudowny odgłos zakopywania gówna, o nie, nie w kuwecie, to by było za proste, na panelach, oczywiście nie może dziewczyna zrozumieć, że nie wykopie dziury i przez 10 min próbuje (a ja dziękuję bogom ze nie nasrała np. na dywan, albo ubrania leżące na podłodze), muzyka o 3 nad ranem bo panicz spać nie może to postanowił posłuchać, ważący 5 ton kot zajmujący 1/3 łóżka i przytrzaskujący kołdrę. A jak się rozbudzę to też nie mogę szybko zasnąć. Fak.

Dzisiaj rano skoczyłam z psem na spacer i później miałam iść do sklepu, mam w domu bramę otwierana pilotem, pilot trzymam w ręku, bo w kieszeni kurtki są dziury, wszystko spada pod podszewkę i wyglądam jak paralityk próbując wydobyć zabłąkane akcesoria. Wracam ze spaceru, otwieram bramę pilotem, pyk, pies wskakuje, pyk, zamykam, truchtam do spożywczaka, staję pod drzwiami, naciskam pilot, pyk, i nic się nie dzieje (wtf?), chwile potrwało zanim mój mózg zajarzył, ze trzeba ręcznie drzwi sobie otworzyć.

Odnośnie sklepu przypomniało mi się, jak w zeszłym tyg pojechaliśmy rodzinnie do galerii handlowej, wskoczyłam do ubraniowego na chwilkę szukać spodni dla F (syzyfowa praca doprawdy). Przeglądam te szmaty i zamyśliłam sie na chwilę, wzrok bezwiednie mi utknął na stojącej nieopodal eleganckiej pani w ciąży, z równie eleganckim panem. Ja nie wyglądałam nawet w połowie tak elegancko, nie wyglądałam pewnie nawet na potencjalną klientkę sklepu, ocknęłam się, a oni mi się przyglądają, nieco mi burak na twarz wyskoczył, no bo to głupio tak się wpatrywać w brzuchy nieznajomych, a pani takim protekcjonalnym tonem: nie każdemu jest dane poznać uroki macierzyństwa. Przytaknęłam, no bo przeca nie każdemu, nie zdążyłam odejść 5 kroków, kiedy do sklepu wpadły wrzeszcząc, pokrzykując na mnie na cały sklep moje uroki. Pani spłonęła eleganckim rumieńcem.