piterkopodobne

Cały dzień piszę tego posta, problemy z dodaniem zdjęć oraz niewspółpracujące dziecko. wrrrr

Dzisiaj duże pitery - torebeczki, w sam raz na klucze, komórkę, piersiówkę, niewielki paralizator, co tam kto używa i potrzebuje. Na wyjście z dzieckiem ciut przymała, chyba że nie jaki jedyna torba i ciągnie się za sobą jeszcze jakąś walizę z niezbędnymi akcesoriami :)

Uszyta z czegoś czerwonego, może to był jakiś bieżniczek, nie wiem.

Worek lniany.

Czarna spódnica.

Brązowa spódnica welurowa.

Czarna spódnica, aplikacja - fioletowy kotek ze sfilcowanego koca

Kupujemy maszynę dla opornych

Mój stary Łucznik doprowadził mnie do granic szału, więc pożyczyłam od mamy jeszcze starszego Singera. Z początku wydawało mi się, że normalnie cud, dlaczego ja nie lubiłam tej maszyny? 25 igieł później oraz kilka podejść w stylutakiego materiału porządne maszyny nie szyją już sobie przypomniałam o co mi chodziło. Podjęłam decyzję, wyciągam zaskórniaki ze skarpety i inwestuję w nowy sprzęt.

Najpierw pojechaliśmy z Ziemciuchem do hurtowni z maszynami w W., pan sprzedawca, przystojny, miły, ale jego wiedza na temat maszyn do szycia oierała się na wyrecytowaniu/przeczytaniu tekstu z instrukcji. Może nie wygladam na zbyt lotną, ale czytać potrafię, chodziło mi zupełnie o innego rodzaju pomoc. Obejrzałam kilka modeli, które zupełnie nie były tym czego szukam. Ale tak sobie myslę, że przynajmniej pan miał trochę rozrywki z dzieckiem o stu dwumetrowych rękach, jego matką i babką (jak już jedziesz do W. to zabiorę się z tobą, musze zalatwić pare rzeczy).

Napisałam po poradę do koleżanki, która szyje cudne nosidła www.pathi.pl i ona mi rozjaśniła w głowie, dzięki jej poradom zdecydowałam się na Janome 525S

Moja nowa jednooka dziewczynka.

Szyje sie na niej rewelacyjnie, zupełnie inaczej niż na prehistorysznych złomach, no i milion razy ciszej. Jak na razie tylko podstawy zgłębiłam, ale mam nadzieje niedługo wgryźć się w bardziej zaawansowane możliwości.

Z cyklu o chlebie (no prawie). Wczoraj P z Ziemniaczkiem w spożywczaku, dziecko od razu pędzi do pojemnika z bułami (żadna nowośc, wiem), chwyta nie patrząc pierwszą rzecz z brzegu (jakiś tragiczny rogal) nadgryza, a następnie odkłada do pojemnika ze stwierdzeniem ten nie. Bierze nastepną bułke, przeciez nie będzie kupował kota w worku, ale na nieszczęście u jego boku zjawia się ojciec i nie pozwala na kolejne degustacje. W drodze powrotnej do domu ojciec rozkoszuje się smakiem rogala.