yuta's back

W tak zwanym miedzyczasie (miedzy praniem, kolacją i snem) postanowiłam uszyć torbę podróżną. Dla siebie. Za rzadko szyję dla siebie, Fra ma rację. No ale wracając do tematu, co postanowiłam, to i zrealizowałam. Postanowiłam w niedzielę i cały dzień zajęło mi zastanawianie się: z czego by ja uszyć, żeby nie była ohydnym worem z którym wstyd z samochodu wysiąść za widoka. I nagle bach, zerkam na półkę i z wysypujących się stosów szmat łypie na mnie jutowy worek. To jest to! Ponadczasowa klasyka, prawie jak ja :D

Torba jest pojemna, Ziemniaczek zapakował do niej multum lal i innych stworzeń, może dlatego wygląda nieco bezkształtne. Ale ona nie potrzebuje się promować. Plan zdjęciowy wybrany przez samiwieciekogo, nie będę się powtarzać w każdym poście.
Świetnie się komponuje na tle pociągów, wynika z tego chyba, że do podróży koleją też by się nadawała.
Po torze, po torze, po torze, przez most...

Ma suwak i niespodzianki w środku. Niebieskie wnętrze to obrusik z tego taniego ciuszka w likwidacji wszystko po 1 zł gdzie Ziemniak urządził popis z wrzaskami.
Które szybko trzeba wyjąć, bo się poduszą biedaki. A mi się wydawało, że to przepuszczający powietrze materiał jest, błąd, dziecko wie lepiej. Zawsze.
Dziecko tez można spakować, wymiarowo jest ok, no i oddychający materiał ;)